Η μέρα έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ως καταραμένη: τότε που ο τεράστιος Νίκος Γκάλης βρέθηκε για τελευταία φορά στο γήπεδο ως αθλητής - αν και δεν πήρε χρόνο συμμετοχής.
Οι αστικοί μύθοι και τα όσα ειπώθηκαν και γράφθηκαν από τότε είναι τόσα πολλά που δε χωράνε σε λίγες αράδες… Σε κάθε περίπτωση, το ζευγάρι των πρωταγωνιστών στην αναμέτρηση των Αμπελοκήπων με τον Παναθηναϊκό ήταν ο Νίκος Γκάλης και ο Κώστας Πολίτης.
Ο τότε προπονητής των «πρασίνων», μετά από αλλεπάλληλες διαμάχες μέσα στην χρονιά, δεν τον χρησιμοποιεί καθόλου στο ματς με τους Αμπελόκηπους, με τον Γκάλη να φεύγει από το γήπεδο φανερά απογοητευμένος και παρά τις προσπάθειες ακόμη και του ίδιου του Παύλου Γιαννακόπουλου, να βάζει τέλος στην καριέρα του. Δεν τον έβαλε στην αρχική πεντάδα. Όταν όμως η διαφορά ανέβηκε στο +24 για τον Παναθηναϊκό, ο Πολίτης είπε στον Γκάλη να μπει στο γήπεδο. Ωστόσο, εκείνος δεν μπήκε ποτέ και έφυγε.
Ο Γκάλης όχι μόνο δεν ξεκινούσε ποτέ από τον πάγκο (τότε οι ρόλοι μεταξύ βασικών και αναπληρωματικών ήταν διακριτοί) αλλά δεν έβγαινε και από το παρκέ παρά μόνο αν τραυματιζόταν, ή έκανε πέντε φάουλ.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής οι σχέσεις Πολίτη-Γκάλη έφτασαν σε οριακό σημείο και με την απόφαση του προπονητή να απομακρύνει από τον πάγκο τον γυμναστή και εξ απορρήτων του παίκτη, Γιώργο Ραμπότα. Η ουσία δεν αλλάζει. Ανεβαίνοντας τη μικρή ανηφορίτσα που έχει το κλειστό του Μετς στην έξοδο των αποδυτηρίων για να πάρει το ταξί που είχε καλέσει, ο μεγαλύτερος αθλητής που έπαιξε μπάσκετ στην Ελλάδα, τελείωνε ολότελα άδοξα και παράταιρα την ανεπανάληπτη καριέρα του.
Εκείνη η βροχερή ημέρα έμελλε να μετατραπεί σε… καταιγίδα που ξέσπασε στον ουρανό του Μετς, οδηγώντας τον Γκάλη σε έναν απρόσμενα ξαφνικό μπασκετικό «θάνατο»…
Η επίσημη εκδοχή, που κυκλοφόρησε δια στόματος Κώστα Βερνίκου, που μαζί με τον Κώστα Μπατή (που σήμερα έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 61 ετών) μετέδιδαν τον αγώνα για λογαριασμό του Mega, ήταν πως ο Γκάλης υπέφερε από στομαχικές διαταραχές. «Δεν έχουμε να πούμε τίποτα παραπάνω, παρά περαστικά στον Νίκο Γκάλη», είπε ο Βερνίκος, μιας και η ασφάλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου δεν επέτρεψε σε ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου να πλησιάσουν τον ηγέτη των πράσινων, ώστε να μάθουν την αλήθεια.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος του ζήτησε λίγο υπομονή για να επιληφθεί του θέματος, ωστόσο ο Γκάλης μάλλον είχε πάρει την απόφασή του.
Χρόνια αργότερα ο Πολίτης, όταν είχε κληθεί να μιλήσει για εκείνο το απόγευμα, είχε πει: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε ο Νίκος Γκάλης ήταν 37 ετών. Όπως και αν το κάνουμε βρισκόταν τότε στα μπασκετικά του τελειώματα. Δεν τον έδιωξα, ούτε έγινε κάτι άλλο. Απλώς δεν τον επέλεξα για την 5άδα. Επαναλαμβάνω στα 37 του… Ο Νίκος Γκάλης όπως όλοι οι σταρ, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου. Κανείς σταρ δεν συμβιβάζεται με αυτή την ιδέα…».
Ο, δε, ίδιος ο Γκάλης, σε συνέντευξή του στον αείμνηστο Φίλιππο Συρίγο, είχε παραδεχθεί πως: «Ήταν μια άσχημη στιγμή για μένα. Εγώ δεν ήθελα να φύγω από την ομάδα. Ένιωθα ότι με αυτά που έχω προσφέρει με την καριέρα μου, ότι πρέπει να με αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Έπαιζα ακόμα σε υψηλό επίπεδο. Και έβγαινα πρώτος σκόρερ. Αλλά δεν ήθελα να με αντιμετωπίζουν έτσι. Εγώ είμαι υπερήφανος. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω τους λόγους για τους οποίους έγινε ό,τι έγινε…»
Τίποτα δεν προμήνυε, πως η καριέρα του θρύλου Νίκου Γκάλη, θα έμμελλε να είχε τόσο άδοξο φινάλε. 30 χρόνια πριν, στο κλειστό του Μετς γράφτηκε ιστορία και το ημερολόγιο έγραφε 18 Οκτωβρίου 1994…
Ο Γκάλης δεν ξαναέπαιξε μπάσκετ, αφού, παρά την απόλυση του Πολίτη και την αντικατάστασή του από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, ο Νικ δεν άλλαξε γνώμη επεκτείνοντας την άδεια 30 ημερών που είχε ζητήσει. Ο Παναθηναϊκός τον τιμώρησε με διακοπή συμβολαίου και δεν του επέτρεψε να επιστρέψει στον Άρη για έναν τελευταίο «χορό», όπως οραματιζόταν ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Λιάνης, που προσπάθησε να παρέμβει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1995 ο Νίκος Γκάλης ανακοίνωσε και επισήμως την απόσυρσή του από τα γήπεδα, αφού στο μεταξύ ο νέος προπονητής Μπόζινταρ Μάλκοβιτς είχε καταστήσει σαφές ότι δεν τον ήθελε ως παίκτη. Ο Παναθηναϊκός, από την πλευρά του, δεν τον ήθελε ούτε ως αντίπαλο και κάπως έτσι έπεσαν οι τίτλοι του άδοξου τέλους στην καριέρα ενός αθλητή, που άλλαξε την ελληνική κοινωνία όσο κανένας άλλος.
Εκείνη τη μέρα, στο κατάστημα αθλητικών ειδών που διατηρούσε τότε στην οδό Παπαναστασίου, ο Νίκος Γκάλης γράφει την επιστολή που μοιράζει στα ΜΜΕ: «Φεύγω πικραμένος. Φεύγω γιατί έχω λόγο και τιμή» γράφει ανάμεσα στα άλλα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης μαθαίνει την είδηση και σχολιάζει: «Σήμερα είναι ημέρα εθνικού πένθους για το μπάσκετ…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου